Editorial Για μια καλύτερη ζωή

 

Βρισκόμαστε λίγο πριν την 5η Ιουνίου, την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η οποία αποτελεί την κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ από το 1972 για την ενημέρωση σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

Της Νάνσυς Τσιμπίδη

Φέτος το Πακιστάν είναι η χώρα που φιλοξενεί αυτή τη σπουδαία μέρα. Το θέμα για το 2021 είναι η αποκατάσταση του Οικοσυστήματος (UN Decade on Ecosystem Restoration 2021 – 2030).

Διανύουμε μια πολύ ιδιαίτερη χρονική στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας λόγω της πανδημίας, η οποία έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας σαν να μην υπάρχουν σ’ αυτή τη γη άλλα σοβαρά θέματα -χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω σε καμία περίπτωση τη σοβαρότητα της κατάστασης. Το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής είναι επίσης υπαρκτό, περισσότερο από ποτέ, αν αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με έρευνες η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί σχεδόν ισάριθμους θανάτους με τις πανδημίες, όπως αυτή του Covid19.

Στις μέρες μας ζούμε συνεχώς σε αβεβαιότητα, με αγωνία και φόβο για τη ζωή μας.

Ως αποτέλεσμα όχι μόνο της πανδημίας αλλά και όλων των περιβαλλοντικών προβλημάτων που απασχολούν τον πλανήτη μας. Ο σύγχρονος, λοιπόν, άνθρωπος είναι ένας φοβισμένος άνθρωπος που κατέχεται από μια διαρκή ανησυχία για το παρόν και το μέλλον!

Ο φόβος γεννάει άγχος. Σκοτώνει τα όνειρα των ανθρώπων. Απειλεί την υγεία μας και το πολύτιμο ανοσοποιητικό μας. Και αναρωτιέμαι, μήπως μέσα από αυτή την τεράστια προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, χάσουμε εντελώς την ψυχική μας ισορροπία; Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος πριν δύο εβδομάδες με θέμα «Χρήση Ουσιών: Μια Πανδημία μέσα στην Πανδημία», το Μάρτιο του 2021 διπλασιάστηκε η χρήση αντικαταθλιπτικών, καθώς και των ηρεμιστικών σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2019.

Κάποιος που διαβάζει όλα αυτά, θα αναρωτηθεί, ποια είναι τελικά η λύση. Να απομονωθούμε και να μην μας νοιάζει τίποτα; Φυσικά και όχι. Το σημαντικό είναι να ενωθείς αρχικά με περισσότερα κομμάτια του εαυτού σου που έχεις απολέσει. Και μετά να επικοινωνήσεις, να συνδεθείς με τους άλλους για να τους εμπνεύσεις και να σε εμπνεύσουν.

Διαβάστε επίσης⇒ Αναγεννητική καλλιέργεια: Μπορεί να σώσει τον πλανήτη;

Ψυχραιμία, λοιπόν!

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Πρέπει να βρούμε το θάρρος να διώξουμε το φόβο για να ζήσουμε ελεύθερα, ώστε να μπορέσουμε να δούμε καθαρά όλα τα προβλήματα, να μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Το οφείλουμε σε εμάς, στους συνανθρώπους μας, στα παιδιά και στις επόμενες γενιές. Σκέψεις κάνω, γιατί τρομάζω… ότι αυτός ο φόβος δεν θα σταματήσει εδώ, θα περάσει και στις επόμενες γενιές…

Ίσως και να επηρεάζομαι πολύ από τον αγαπημένο Καζαντζάκη που είναι επίκαιρος και τον βρίσκω πάντα μπροστά μου…

“Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές. Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.

Κατά που θα κινήσεις; Πώς αντικρίσεις τη ζωή και το θάνατο, την αρετή και το φόβο; Όλη η γενεά καταφεύγει στο στήθος σου και ρωτάει και προσδοκάει με αγωνία. Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξη σου.

Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου…”

Ασκητική (απόσπασμα)  – Νίκος Καζαντζάκης

     Πηγή:  www.naturanrg.gr